De Nete maakte toen, net als de Schelde, Leie en andere rivieren in Vlaanderen, deel uit van de zogenaamde Vlaamse Vallei. Dit is een complex van dalen die tijdens de ijstijden afwisselend uitgeschuurd en opgevuld werden door de werking van rivieren en estuaria. Deze paleovallei werd in de loop van de laatste ijstijd opgevuld met rivier- en windafzettingen.
De beenderen van Lier zijn afkomstig van twee volwassen mammoeten en een jonge mammoet. Op dezelfde plaats werden ook botten gevonden van een wolharige neushoorn, een holenhyena, een paard en een hert.
Het mammoetskelet werd gemonteerd en in 1869 voor het eerst aan het publiek getoond: een première voor West-Europa. Alleen het museum van Sint-Petersburg was toen in het bezit van een mammoetskelet.
De meeste beenderen van het skelet van Lier behoorden toe aan een enkel mannelijk dier; ontbrekende botten werden in hout nagemaakt. De mammoetstier had een schofthoogte van ongeveer 3,6 m. Hij stierf vermoedelijk toen hij tussen de 30 en 35 jaar oud was, wat afgeleid wordt uit de afslijting van zijn tanden.
Louis De Pauw was de restaurateur van de Lierse mammoet. Hij was verbonden als deskundige aan het Museum van Natuurwetenschappen te Brussel. De Pauw verwierf met de restauratie van de mammoet een zekere reputatie. Wanneer in 1878 in de steenkoolmijnen van Bernissart skeletten werden gevonden van de dinosauriërgeslacht iguanodon, werd hij daarom ter plaatse gestuurd om de werkzaamheden te leiden.
Vermoed wordt dat De Pauw de uitvinder was van de gipstechniek waarmee ter plaatse broze beenderen van dinosauriërs en andere fossielen werden ingepakt. Deze eenvoudige en originele techniek wordt vandaag nog steeds zowat overal ter wereld toegepast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten